Kinderen zijn lief, spontaan, aardig, eigenwijs en eerlijk. Recht voor zijn raap eerlijk. Wanneer je onzeker bent aangelegd, raad ik het af om kinderen te willen/krijgen. Ze kunnen kei en keihard zijn en dat is niet altijd even leuk.

Maar soms ook wel. 😉

Ik heb mij in de badkamer omgekleed. Enkele bewijsstukken liggen nog op de vloer, als ik mijn tanden sta te poetsen. Eva speelt ondertussen op de bovenverdieping.

Ik hoor getrippel van haar voetjes op de vloer en dan ineens een “mama…”

De deur gaat verder open en daar staat ze.

‘Laat de deur maar open, dan kan ik jou zien mama.’
– ‘Is goed schat, laat de deur maar open. Leg er wel wat voor, want de wind waait de deur dicht.’

Met dat ze het doet, zie ik een verbaasde gezichtsuitdrukking verschijnen. Nieuwsgierig als ik ben volg ik haar blik naar één van de bewijsstukken op de grond.

Mijn onderbroek.

Ik begrijp de verbazing niet, maar het wordt mij snel duidelijk gemaakt.

‘Jeetje mam, wat een GROTE onderbroek!’
– ‘Nou dat valt toch reuze mee.’

‘Echt niet! Is die van jou?’
– ‘Ja.’

‘Jeetje dat is echt heel GROOT! Zijn ze allemaal zo groot?’
– ‘Nee, in deze onderbroek slaap ik en zo groot is hij nou ook weer niet.’

Ik probeer haar ervan te overtuigen dat het echt niet zo’n grote onderbroek is en bovendien leer ik haar direct dat ze niet zo moet overdrijven.

Correctie: Ik denk haar te leren dat ze niet zo moet overdrijven.

‘Mam’, sluit ze af, ‘die onderbroek is groot, maar jouw billen zijn ook héél GROOT!’ Voor het geval ik haar niet goed begrijp, spreidt ze haar armen zo wijd mogelijk uit.

‘Zucht, ja liefje, grrr, mijn billen zijn ENORMMMMM en doe de deur nou maar weer dicht!’

Lees ook: Met je mond vol tanden: Heerlijke opmerkingen van je peuter!