Samen met een collega sta ik in de ochtend buiten bij de deur om ouders en kinderen te ontvangen met een goedemorgen. Bij buitenkomst, trek ik mijn handschoenen aan. Waarop mijn collega zegt:

‘Snap jij dat nou, dat kinderen met dit weer zonder sjaal, handschoenen en een muts naar school komen?’

‘Nee…’ maar voordat ik mijn zin af maak, denk ik: K*T!

Eva en Saar zonder handschoenen en muts naar het kdv. Met deze kou.

Ik snap het niet, maar begrijp het wel. Ik “doe” het tenslotte zelf.

Ik ben moeder en ik werk of werk ik en ben ik moeder?

Op mijn werkdagen werk ik in de eerste plaats en op mijn vrije dagen ben ik in de eerste plaats moeder. Voor mij geldt dat op mijn werkdagen de prioriteit op of bij mijn werk ligt. Ik streef ernaar om op tijd te komen en zet mij volledig in. Waardoor ik dus wel eens iets vergeet. Zoals de handschoenen/muts deze week en de schoen voor het schoen zetten vorige week. Ik werk om geld te verdienen, maar zegt dat de kinderen iets?

Zullen zij later zeggen:

‘Het was zo fijn dat mama werkte, want daardoor hadden wij meer geld te besteden.’
Of:
‘Omdat mama werkte, vergat zij die ene keer onze handschoenen/muts.’

Geen van beide gok ik. Het eerste sowieso niet en het tweede ook niet, mits het bij die ene keer blijft. Want geen kind wordt blij als steeds zijn moeder iets vergeet, waardoor hij de enige is die het niet heeft. Alleen op het schoolplein staat op een studiedag. Regelmatig te laat wordt gebracht of gehaald. Niet kan afspreken met vriendjes, omdat hij naar de bso moet of op latere leeftijd thuis komt in een leeg huis.

Ik oordeel niet over anderen, enkel over mijzelf. Ik wil dat niet! Ik kan er dan wel voor kiezen om te werken, maar ik wil altijd in de eerste plaats een moeder zijn die er is voor haar kinderen. Zo vaak mogelijk. Perfect hoef en kan ik niet zijn. Lijkt mij doodvermoeiend. Dus ja ik zal af en toe wel eens wat vergeten. Maar ik ga beter mijn best doen en hoop dat de meiden later kunnen en zullen zeggen:

‘Mijn moeder was er, als ik haar nodig had!’

‘Waar ligt jouw prioriteit? En, voel je je daar goed bij?’