‘Wat heb jij in het weekend gedaan?’

Een simpele, niet echt verrassende vraag. Toch kan een antwoord wel verrassend zijn. Zoals laatst in een onderbouw groep. Na een aantal beurten verdeeld te hebben in de groep, geef ik een jongetje vooraan de beurt. Zijn stralende gezicht lijkt te verraden dat hij iets heel leuks heeft gedaan in het weekend. Mijn nieuwsgierigheid is gewekt. Stralend begint hij dan ook te vertellen.

‘Ik heb op de playstation gespeeld!’ Hij laat even een stilte vallen en kijkt de klas rond om te zien of zijn boodschap wel is overgekomen. ‘Ja!?’, zeg ik vragend om hem aan te moedigen verder te gaan.

‘Ik heb … (voor mij een onverstaanbare en onbekende naam) gespeeld. ’Weer kijkt hij met een brede glimlach de klas rond. Een aantal jongens krijgen dezelfde blik in hun ogen als het vertellende jongetje. Eén van spanning en opwinding. Ik word steeds nieuwsgieriger, ondanks dat ik geen playstation heb of ooit heb gehad overigens.

‘Wat voor spel is het? Vertel er eens iets meer over.’ Van die vraag, krijg ik snel spijt.

Vol glorie vertelt hij over auto’s die botsen, wapens (het kopen/verkopen en gebruiken van wapens), op elkaar schieten en moorden.

Mijn ogen worden groot en mijn mond valt open van verbazing, maar voordat ik iets kan zeggen, komen de jongetjes waar ik het eerder over had een soort van tot leven. Ze staan op van hun stoel, schieten met hun armen in het rond, terwijl ze schietgeluiden maken en kreten roepen als: ‘Jáááá, dood! Val aan! Pas op! Au!

Mijn verbazing blijft groeien. Ik bedaar ze tot stilte en gebied hen op hun stoel plaats te nemen. Dan kijk ik het jongetje voorin de klas aan en vraag hem, onder het toeziend oog van de rest van de klas:

‘Welke leeftijd staat op dat spel?’
18+ is zijn antwoord.

Ik knik. Zo’n knik die zegt: ‘Hum, dat is niet goed hè!’. De blikken van de jongetjes veranderen iets, nu ze zien dat ik het niet zo machtig prachtig vind als zij het vinden. Wellicht totaal zinloos leg ik uit dat 18+ betekent dat je een volwassen leeftijd hebt. Dat je pas 18 bent als je al van de basisschool en de middelbare school af bent. En dat zelfs nu ik 33 jaar ben, ik geen lol zie aan een spel waarbij ik ongelukken moet veroorzaken en andere mensen moet vermoorden. Ineens vind ik het niet meer zo leuk, dat weekend verhaal. Ik besluit nog één andere leerling aan het woord te laten en ben opgelucht als daar een kind-verhaal uitkomt, geheel passend bij de leeftijd van 7 jarigen.

Ouders, leg mij eens uit, want misschien mis ik iets en is dat moorden hartstikke leuk en leerzaam en is de leeftijdsaanduiding van 18+ totale onzin en bovendien vreselijk betuttelend, maar:

Waarom laat je een 7 jarig kind (of welke leeftijd dan ook) dit soort spellen spelen!? Wat is er gebeurd met mens-erger-je-niet?