Ik kijk naar haar. Naar Saar. En hoe ze daar staat midden in de kamer. Ze danst. Haar haren in een staart gebonden en de losgekomen krulletjes zwieren langs haar gezicht. Ze danst op de muziek die Eva voor haar kiest op het keyboard. Saar heeft ritme gevoel in haar kleine lijfje. Het is mooi om te zien. Haar vreugde, hun plezier, het verwarmt mij!

Zo puur, zo lief! Ze is nu ruim 2 jaar oud en ik denk aan maandagavond.

RTL summer night en de moeder die te gast is. Haar verhaal. Over haar 2 jarige meisje. Verdronken tijdens het diploma zwemmen van haar neef. In een onbewaakt ogenblik in de menigte verdwenen en geëindigd in het zwembad. Waar ze, te laat, werd gevonden.

2 jaar oud pas en ze zal nooit meer dansen…

Mijn binnenste knijpt samen als ik eraan denk.

Deze moeder vertelt haar verhaal met een reden. Er is namelijk recent ook een kindje verdronken en de reacties op social media zijn, naast ongetwijfeld ook lief, hard en beschuldigend. Dat wil deze moeder stoppen. Het is een ongeluk, een tragisch ongeluk. Een kindje overlijdt. Ouders zijn verscheurd door verdriet. Is dat niet erg genoeg!? Moet er dan echt nog: ‘Let dan ook op!’, gezegd worden.

Verliest niet elke ouder zijn kind een keer even uit het oog? Het is zo gebeurd.

Ik weet nog één keer in de Ikea. Ik snuit de neus van de één, draai mij om en… weg is de ander. Mijzelf toesprekend dat ik rustig moet blijven loop ik toch in rap tempo een stuk door en vervolgens snel een stuk terug om haar zittend achter een te leuk bureautje stralend te vinden. Met het zweet op mijn bovenlip en mijn hart in mijn keel, zeg ik, zo kalm als ik kan:

‘O, ben je hier!’

Het waren nog geen drie minuten en er is haar niks overkomen, maar wat waren het lange minuten en wat was het een vreselijk gevoel om haar kwijt te zijn. Moet je je indenken als dat je gebeurt in de buurt van water…

Ik zou het niet in mijn hoofd halen om ouders die hun kind hebben verloren na een tragisch ongeval, beschuldigend toe te spreken. Wat er wel altijd door mijn hoofd schiet:

Ik ga nog beter opletten! Geen onbewaakte ogenblikken, ook niet tijdens het neus snuiten en zeker niet in de buurt van water.

Veel liefs en sterkte voor de ouders van de kindjes die nooit meer zullen dansen…