Het glinstert en schittert zo hard dat het pijn doet aan mijn ogen.

‘Mam, dat is echt cute!’

Eh, sorry!

1. Het is spuuglelijk.
2. Cute, waar heb je dat gehoord?

We zijn samen op zoek naar kleding voor haar. En ik kom er snel genoeg achter dat madame een mening heeft gekregen over kleding. Zo van de ene op de andere dag lijkt het. Dat ze als een magneet naar alles met Elsa erop wordt getrokken, verbaast mij niet. Maar die glitters en glimmers!? Van wie in hemelsnaam heeft ze dat geërfd?

Zomaar wat gedachten die door mijn hoofd schieten tijdens het shoppen:

1. Sinds wanneer heb jij een mening?
2. Waar is de tijd gebleven dat je mooi vond wat ik pakte?
3. Hoe lang duurt deze fase?
4. Help nu vindt ze niks meer mooi tot na haar puberteit!
5. Waar is ze nu?
6. Hoe kan ik haar zo snel kwijt zijn?
7. Wat heeft ze nu weer gevonden?
8. Waarom verkoopt een winkel dit überhaupt?
9. Zo glimt ze harder dan de kerstboom, dit wordt niks.
10. Misschien moet ik toch maar online kleding kopen in het vervolg.

Het is uiteindelijk goed gekomen en ook nog gezellig gebleven!

Hoe doen jullie dat? Samen shoppen, in een stad/ dorp, op internet of shop je alleen voor je kind (eren)?