Dit is een boom en ik zag het! 😉

Je kleuter heeft een tekening gemaakt. Het is een kruising tussen een wegennet, dokters handschrift en kunst. Ondefinieerbaar dus. Hoe reageer je!?

‘O wat mooi!’

En daar laat je het bij. Je durft niet te zeggen dat je geen flauw benul hebt wat het moet voorstellen, want jouw kind is een kleine kunstenaar in de dop, wat een creatie, wat een talent! Deze creatie hang je natuurlijk zichtbaar op in de huiskamer. Trots op de gekozen plek laat je het je kleuter zien. De reactie is niet welke je had verwacht. Je kan wel door de grond zakken als hij zegt:

‘Ma-ham hij hangt op zijn kop!’

Die fout maak ik niet. Ervaring bij de kleuters heeft mij dat afgeleerd. Ze zijn dan zo teleurgesteld. Hebben ze enorm hun best gedaan en dan hang jij hem op de kop op! Belachelijk! (Aldus de kleuter in kwestie.)

Nee ik doe dat anders. Ik neem de tekening aan. Ik kijk en kijk nog eens, draai hem enigszins subtiel helemaal rond. Om hem van alle kanten te kunnen bekijken. Zeg dat ik hem prachtig vind en stel vervolgens de simpele vraag:

‘Vertel eens, wat heb je getekend?’

Zo ook bij Eva. Alleen is het toch anders als het je eigen kind is. Ze kijkt mij aan, fronst haar wenkbrauwen en zegt:

‘Ma-ham, dat wéét je toch wel!?’

…oeps…