‘Is het slecht dat je blij bent als een kind van een ander ook niet luistert?’

Ze voelt zich schuldig en ik lach. Hartelijk! Kind maak je niet druk. Natuurlijk mag je daar blij om zijn. Vindt niet iedereen het een VER-A-DE-MING als een andere moeder ook eens worstelt met haar kind? Hoe fijn is het om te weten dat je niet de enige bent? Dat ook haar kind niet perfect is. En, sorry, een beetje, dat ook haar aanpak niet altijd werkt.

We hebben soms het idee dat het bij anderen perfect gaat. Zonder moeite. Kinderen zien eruit om door een ringetje te halen, zeggen alsjeblieft en dankjewel, praten steevast in volzinnen en komen direct als mama roept. Het lijkt zo oneerlijk.

Wat doet zij anders dan wij?

Naar het geheim vragen!? No way! Stel je voor. Wat een afgang om toe te geven dat het je allemaal niet zo makkelijk afgaat. Met bloed, zweet en tranen krijg je de dingen soms nog niet voor elkaar. Zucht.

Op het moment dat een kind dan, in jouw ogen eindelijk, en public losgaat, niet luistert, laat zien dat het ook maar een kind is en moeders met haar handen in het haar zit, haal jij opgelucht adem.

Een gelukzalig gevoel neemt bezit van je. Zij doet ook maar wat, zij moedert ook maar wat aan!

Net als jij en ik. En daar mogen we best blij om zijn.