Oud & Nieuw. De tijd van op tijd je kaartje kopen, gedwongen de hele avond in één tent blijven en wild feesten is op zijn dieptepunt. In mijn lekker zittende, minder uitziende kleding zit ik om twaalf uur naast mijn lief op de bank. Vlak daarvoor heb ik nog snel wat opgeruimd. Er wordt afgeteld en wij zoenen elkaar een goed nieuw jaar!
HAPPY NEW YEAR!!!
De liefste wensen stromen binnen via Facebook, app en insta. Wat ik overigens pas in de ochtend zien, omdat ik, uitstervend ras, al offline ben. Maar toch lief en bedankt!
We staan weer even stil bij een moment. Blikken terug en kijken vooruit. Heb ik ook gedaan in mijn vorige blog. Loop in dit geval keurig in de pas. Het heeft ook wel iets om elkaar eens iets liefs en iets goeds te wensen.
Terug naar onze zoen. We maken er geen spektakel van en na een knuffel doen we onze kind check. Even kijken hoe de kinderen op het knalfeest reageren. Kind 1: niks. ‘Gelukkig nieuw jaar’, fluisteren we. Kind 2: ook niks. We herhalen onze tekst en lopen naar de volgende. Ook zij is in diepe slaap. Vanuit haar raam kijken we naar het mooie vuurwerk. Blij dat anderen hun geld eraan uitgeven. Onze tijd komt vast nog. Terwijl we staan te kijken, besluiten we om haar wakker te maken.
Ze moet ontwaken en is dan verrukt. Haar blik, stralende ogen, wij vergeten even om naar het vuurwerk te kijken. Dan vraagt ze: ‘Oud & nieuw wat is dat eigenlijk?’ Ik leg uit dat het oude jaar voorbij is en dat het nieuwe begint, met de kalender, afsluiten van etc. Ze is niet onder de indruk.
‘Maar mama morgen is er toch wéér een dag!?’
Ja.
‘Mag ik dan nu weer gaan slapen?’
Tuurlijk.
Laat een reactie achter