Drie kinderen in nog geen 4 jaar is voor velen een schrikbeeld. Beelden van chaos, bergen was, stinkende luiers, geschreeuw en gehuil flitsen voorbij in hun ogen. Het is bijna echt te zien. Als ik ze, in reactie op hun blik, vertel dat het echt wel meevalt, omdat je tenslotte toch al een ritme te pakken hebt, kijken ze mij aan alsof ik sta te jokken. Dus voeg ik er maar met een knipoog aan toe:

Ik hoef mij in ieder geval niet te vervelen.

Alleen hoe is het nou echt!? Hoe doe ik dat? Waarschijnlijk “gewoon” hetzelfde als andere moeders met (drie) kinderen. Een goede voorbereiding is het halve werk. Vergeet ik de voorbereiding, dan kan ik het wel schudden. Ik probeer duidelijk te zijn in mijn verwachtingen, heb geduld, eindeloos geduld en leg mij er af en toe bij neer dat het niet anders is. Ik kan niet alles onder controle hebben en houden.

Niks is zo veranderlijk als een kind. Zit het eerst nog rustig op de grond te spelen, staat het op en struikelt. Vaak over de ander. Met verdriet of ruzie tot gevolg. Zo snel gebeurt het. Of zoals vanavond. Prima dagje. Lekker relaxed ook wel. Na het avond eten moet ik echt even naar de wc. Baby op een veilige plek. Peuter en kleuter vrij. En hoe! Ze hebben lol. Veel. Te veel. Ik roep af en toe iets vanaf de wc, maar krijg weinig respons. Wel hoor ik dat er gegooid wordt, gesprongen, gelachen. Ze hebben het leuk. Te leuk.

Hoe leuk blijkt als ik terug de kamer in kom. Minuten lijken uren geweest. Duplo door de hele kamer en twee stuiterende meisjes. Dusdanig stuiterend dat er één haar hoofd flink stoot met bloed en al. Door mijn hoofd schiet als eerst de gedachte:

Als ik maar niet naar een dokter hoef!

Ik pak haar op, knuffel haar, pak mijn magische roze/ rode theedoek waarop bloed onzichtbaar is voor de kinderen en bekijk de schade. Een gaatje in haar hoofd. Te klein om te plakken of hechten, gelukkig. Ik dep het wondje, maak twee knoopjes met haar haar en zet de uiteinden vast met knipjes. “Operatie” geslaagd en door de schrik is iedereen weer rustig.

Hoefde ik niks voor te doen. Adem in, adem uit en adem door.