Het is een feit. Ik ben een muts. Onervaren en ongetwijfeld onterecht een overbezorgde moeder. Ik kan er in dit geval echt niet omheen. Vind het zelf ook een beetje gênant wel. Tuttebel die ik ben.

Eva en haar eerste feestje. Het zorgt voor nogal wat innerlijke onrust.

1. Het cadeau
Wat is de wens van de jarige? Ik wil graag een geslaagd cadeau. Waar hij blij van wordt en Eva trots en blij dat zij het hem heeft gegeven. Ik geloof dat ik zijn moeder minstens vier keer gevraagd heb naar zijn wensen en nog weet ik het niet. Wedden dat Eva en ik de speelgoedwinkel van voor naar achter zullen doorzoeken, op zoek naar het perfecte cadeau en ik waarschijnlijk onzeker blijf of het wel het juiste is, totdat blijkt dat het bij de jarige in de smaak valt.

2. De waarde van het cadeau
Ik ben een maagd voor wat betreft kinderfeestjes en dus heb ik geen idee. Dan heb ik eerder de neiging het te gek te maken om ervoor te zorgen dat Eva geen flater slaat, dan dat ik het voorzichtig aan doe. Wat is een normaal bedrag?

3. Het begin van het feest
Ga ik naar school en breng ik haar naar de locatie? Of sta ik straks als sul bij school, omdat ze vanuit school wordt meegenomen? Zal ik het zijn moeder vragen? Ze ziet mij aankomen na al die vragen over zijn wensen. Pff een hoofd vol vragen en dat enkel voor een kinderfeestje. Ik vraag het toch maar even om een ongemakkelijke situatie bij school voor te zijn.

4. Vervoer
Oké ze gaan vanuit school. Hoe? In de auto? Met stoel? Ze is nog zo tenger. (Over)bezorgd…

5. Activiteit
Wat gaan ze doen? Eva heeft het er niet over. Is überhaupt al in de wolken dat ze is uitgenodigd. Ik laat mijn nieuwsgierigheid voor wat betreft de activiteit daarom ook voor wat het is.

6. Wens
Och wat hoop ik graag dat het een succes zal zijn. Voor de jarige, het cadeau, de activiteit en natuurlijk hoop ik ook dat het voor Eva een top eerste feestje wordt!

En lieve moeder, mijn excuses! Wijd het aan mijn onervarenheid, onzekerheid en onterechte bezorgdheid. Ik wens jullie een top feest en zal verder mijn best doen mij als een doodnormale, “ervaren” moeder te gedragen.

Beloofd!