Super tof, een hal vol trampolines, aan elkaar, naast elkaar, recht, schuin, overal. Kinderen vervelen zich er geen moment. De energie vliegt net als de kinderen zelf in de rondte. Als je er nog niet eerder geweest bent, probeer je dan zo’n hal te visualiseren.

En dan nu onze woonkamer. Vrij doorsnee, met een bank, stoel, salontafel, eettafel, stoelen eromheen, bijzettafel, keuken, poef en een trap naar boven. Probeer je dat ook te visualiseren.

Voeg bovenstaande samen en voilà je hebt het walhalla voor kinderen. Who needs een prachtige, uitdagende hal vol mogelijkheden om te springen als je een doorsnee woonkamer tot je beschikking hebt!? Precies mijn kinderen niet hoor. Jumpskills, gewoon thuis.

Op de bank. Op de poef. Op de stoel. Maar ook van de stoel. Keer negen, want elke stoel springt anders, heb ik mij laten vertellen. Van de bank. Van de poef. Van de tafels. Van de trap. Als ik het toelaat zelfs van het aanrecht. Horendol word ik er van. Ik hoef mijn kont maar te keren en er staat er alweer één ergens bovenop om vanaf te springen. Inmiddels zijn ze gestopt om mij te roepen om te kijken naar hun kunsten, omdat ze weten dat er niks te zien is, als ik ze ergens direct van afhaal. Tot hun grote verdriet.

Stom vinden ze het dat ze niet eens mogen springen in huis. Ze mogen ook niks, arme kinderen. Volgens hen moet ik het zelf ook eens proberen. Mijn vriend ziet mij aankomen. Nee hoor, ik blijf met beide benen op de grond. Springen doen we buitenshuis.