Wat wil je trakteren?

– Fruitstokjes!
En in haar enthousiasme somt ze verschillende soorten fruit op, die zij allemaal lekker en geschikt vindt.

Na de aardbeien verlies ik mijn aandacht. Door mijn hoofd schiet het praktische gedeelte van de traktatie wens. Voor 8.00 uur 27 fruitstokjes maken, om ze vervolgens in één deel heel bij school te krijgen. In de bakfiets, met drie kinderen inclusief maxi cosi. Misschien regel ik het zo dat ik maxi cosi plus inhoud thuis kan laten. Geeft iets meer kans op slagen. Om de stokjes vervolgens in de klas te zetten, waar het gisting proces in deze warmte kan beginnen. Kort: voor 8.00 uur 27 verse fruitstokjes prepareren, veilig overbrengen, zodat ze in de klas staan te pronken en bij het uitdelen bruin zijn uitgeslagen.

– Mam, je luistert niet!
Ze doorbreekt mijn gedachten.

Sorry schat, je hebt gelijk. Maar het lijkt mij geen goed plan. Ik heb een goed idee! We doen:

Ijsjes!

Ook in gedachten: Niks geen gedoe, weinig risico op beschadigen, snel in de vriezer en ieder kind lust ijs. Enig nadeel: 27 lekkende en plakkende kleuters. Overkomelijk. Ijsjes worden het!

Schuldgevoel, minimaal. Het gemak staat erboven. Tot ik op school aankom. Met de ijsjes in een kratje loop ik door de klapdeuren en precies op hetzelfde moment loopt een andere moeder de tegenovergestelde deur binnen met een enorm dienblad vol met een mooi gepresenteerde traktatie. Visualiseer het even, gewoon voor de leuk. Ik met een lullig kratje gevuld met ijs in één hand en de ander met een enorm dienblad waar ze bijna niet overheen kan kijken vanwege het kunstwerk dat traktatie heet.

Klop Klop, schuldgevoel.

Daar is het weer. Ik laat het niet toe. Denk aan onze relaxte ochtend en dat is mij nu heel wat waard!