Ze komt thuis uit school en vraagt als we net binnen zijn:
Vier jij ook suikerfeest?

Nee, lieverd dat vier ik niet. Dat wordt gevierd als je met de ramadan mee doet. Ramadan is haar enigszins bekend, omdat kinderen uit haar klas daaraan mee doen, het op school is besproken en wij er hier thuis ook over hebben gesproken.

Geloof jij in Sinterklaas?
Enigszins van mijn stuk gebracht door deze omschakeling, antwoord ik met een vertwijfelde doch overtuigende Ja!
O nee het zal toch niet dat er nu al kleuters zijn die het niet meer geloven. Help! Zou het zó jammer vinden.
En jij dan? Vraag ik met voorzichtigheid.

Ja, antwoordt zij luchtig terwijl ze rustig haar koek op eet.
Maar, voegt ze eraan toe met een doordringende blik, sommigen niet. Och nee hè, schiet er door mijn hoofd, toch een kleuter die het geheim kent. Nee mam, sommigen niet, net als dat jullie niet in Allah geloven.

Ze kijkt mij aan boven haar koek, ziet mijn verwarde blik en sluit het verhaal, schouderophalend, af met:

Sommige mensen geloven in Allah en jullie in Sinterklaas. Dat kan allemaal!