De laatste vrijdag, beter gezegd de laatste schooldag van dit kalenderjaar. We hebben het weer gered. Inclusief kerstdiners, -borrels, -gerechten, -kleding en -kapsels. Alles met glitters en een glimlach.
Maar volgend jaar doe ik één ding anders.
Het kerstdiner. De lijst op de deur, de zelf te maken gerechten, de run erop, het stiekem smachten naar gemak en aan de andere kant de druk van de kinderen. Ik vertrek die ochtend met een: En nu kies ik iets simpels. Zonder schuldgevoel. Hop schouders naar achteren, hoofd omhoog en zonder te blikken of te blozen pak je gewoon de kerstbal met daarop: papieren bordjes…
… en mijn hand gaat oncontroleerbaar naar de kerstkoekjes. ‘Ach ja is toch leuk om met de kinderen te bakken’, hoor ik mijzelf zeggen tegen de moeder die mij net een verscholen compliment geeft over mijn keuze. ‘Uitslover!’, zal ze wel denken. En zelf begrijp ik het ook niet. Ik wilde zo graag iets simpels. Bordjes passen daar prima bij.
Ronde twee, kind twee, kans twee.
Ik ben te laat, de echt simpele zaken zijn al weg. Ik speur de kerstballen af. Komkommers en tomaten. In the pocket. Zonder schuldgevoel. Er staat ook niemand om mij heen, dat scheelt bij mij al een hoop. Sneu type ben ik ook, slappe hap, en ik lach om mijzelf terwijl ik weg loop.
Maar dan komen, in de middag, de meisjes thuis met dé vraag:
‘Mama, wat ga jij maken!?’
Vol verwachting kijken ze mij aan. Tegen Eva zeg ik dat ik kerstkoekjes ga maken. Dan kijk ik naar Saar en haar verwachtingsvolle blik en ik krijg het zowat mijn strot niet uit.
‘En, mama wat maak je voor mij!?’
Ik hoef niet te zeggen hoe groot de teleurstelling is als ze hoort dat ik voor haar komkommers en tomaten zal wassen en snijden. Helemaal zelf.
Haar schouders dalen 10 cm, haar glimlach neemt de omgekeerde vorm aan, haar ogen worden waterig en ik, slap als ik ben, open mijn mond en zeg:
‘Lieverd, natuurlijk maak ik voor jou ook koekjes! Koekjes, komkommers en tomaten. Bof jij even!’
Ik heb het gered, natuurlijk. Met gehaast, een krultang in mijn ene hand en de bakplaat in mijn andere hand. Maar!! Volgend jaar pak ik de borden. Dan weten jullie dat vast en begin ik mij nu alvast te schamen.
Fijne vakantie, magische dagen en heel veel liefs van ons vijven!
O zo herkenbaar. Hier 30 appelflappen……. echt niet te doen als je eigenlijk op 2 kerstdiners te gelijk moet zijn…… Hier denk ik nog 1 jaar en dan is het er nog maar 1 net die ellende….. Maar net wat je zegt dan zie je ze staan, helemaal mooi, blije snoetjes en dan denk je ach we doen het gewoon.
Ja, jeetje nog maar één jaar voor jou. Kleintjes wouden groot en het kerstdiner is weer achter de rug, haha!
Liefs
Jij hebt er twee en straks drie waarvoor je dit mag doen. Nooit beseft hoeveel extra druk dit geeft voor ouders. Weer knap doorheen geslagen Ellen. 🙂
Ik had de worstenbroodjes dit jaar. En Sven wilde deze per sé zelf maken. Ik zat in het proces van loslaten, want dat zelf doen ging natuurlijk niet zoals ík het voor ogen had. Wat intern gevloek en boosheid uiten omdat hij absoluut niet geholpen wilde worden. Om vervolgens tot het besef te komen dat hij dit wil en dat hij het straks op school mag showen en zelf mag opeten. En ze waren fantastisch lekker. Hij was er zo trots op…
Daar heb ik als juf ook niet eerder bij stil gestaan, tot ik zelf kinderen kreeg.
Sven heeft het eten zelf bereid, dat is gaaf. En wat je schrijft, wat zal hij trots geweest zijn!
Nu heerlijk vakantie vieren!
Liefs
Hier op school fruitsalade voor de één en pastasalade voor de ander. En quiche, want er waren zo veel zoete dingen en zo weinig hartig (oproep van klassenouder). En bij de BSO fruitsalade en quiche.
Maar ze zijn nu groot genoeg om te kunnen helpen. 😀
Jij bent er weer druk mee geweest, zo te lezen heb jij de halve klas voorzien van eten 😉
Hopelijk heb je weinig mee terug gekregen.
Liefs
Sinds 2009 op de basisschool en al tien jaar kinderchampagne meegenomen….zonder schaamte 🙂
Haha heel goed! Dat, zoiets ga ik ook doen. En er is totaal geen reden om mij daar schuldig over te voelen 😉 Voor een ander vind ik er niks van, dus hoeft het bij mijzelf ook niet.
Liefs!