Wanneer ben jij mij tegengekomen?

Vrijdagochtend of vrijdagmiddag?
Wat dacht je, wat vind je van mij? Voel je herkenning, afschuw, jaloezie?

Vrijdagochtend:
De wekker is niet nog gegaan en de eerste staat om half zes naast ons bed. We rekken het tot zes uur en dan liggen binnen 10 minuten alledrie de kinderen bij ons in bed. Goedemorgen! Of meer “morgen”! Zo eind van de week, zijn ze soms niet om aan te slingeren. Ze willen blijven liggen, wie niet!? Ze weten niet wat ze aan willen, teveel keuze. Ze eten met muizenhappen, als ze al eten. Het is rekken en erbij blijven. In de bakfiets ontstaat ruzie bij het instappen en de één neemt het de ander niet in dank af dat er ongevraagd van plek wordt gewisseld. Met een ruziënde bakfiets rijd ik naar school. Na meerdere pedagogische verzoenpogingen, snauw ik naar voren:

‘Als jullie nu niet ophouden, dan zet ik jullie eruit en dan lopen jullie maar naar school!!’

Vrijdagmiddag:
Het zonnetje schijnt. De kinderen en ik zijn onderweg naar de fietsenmaker. Helaas met een lekke band. We wandelen, bekijken onderweg de diertjes die we tegen komen, rennen vooruit, blijven achter kijkend naar een slak en kletsen over van alles. Bij de fietsmaker aangekomen, helpen de kinderen en vertellen wat er mis is met mijn fiets. Voor het geval de fietsenmaker het nog niet begrepen had. Hij kan er om lachen en speelt het spel mee. Zij nemen het bonnetje in ontvangst en vertellen mij wanneer ik mijn fiets weer kan ophalen.
Hand in hand lopen we door naar de ijscoman, waar we allen onze favoriete smaak kiezen. Buiten op een bankje knoeien we onszelf onder en lopen we, als het is op is, via een andere weg inclusief speeltuin terug naar huis.

Heerlijk op ons gemak!

Wanneer ben jij mij tegengekomen? Vrijdagochtend of vrijdagmiddag?

Bij beiden heb je wellicht een gevoel. Misschien maakt het je nieuwsgierig, jaloers op mijn geduld, voel je afschuw vanwege mijn gesnauw of geeft het juist het gevoel van herkenning.

Maar weet: Ik ben het, beide keren.

Verschillend moment, verschillende gevoelens en verschillend gedrag. Ik ben niet één ogenblik waarin jij mij ziet, het ouderschap kent vele gezichten. Als je verder kijkt dan het moment, dan zal je het zien:

Ik ben een gelukkige, liefdevolle en trotse moeder!

Ja, zelfs met een gillende bakfiets 😉