Wow, ze heeft echt talent! Maar of dat talent tekenen is…

Talenten zien, talenten ontwikkelen, focussen op waar we goed in zijn. Benoemen wat onze kinderen het beste kunnen. Wat nou als je nergens een talent voor hebt? Of zoals ik enkel talent hebt voor het niet kunnen benoemen van talenten bij mijzelf. Waar ik overigens prima mee kan leven.

Het is prachtig om talent te ontdekken, te zien, te aanschouwen of beluisteren en om het aan te moedigen. Begrijp mij niet verkeerd.

En toch krijg ik af en toe de kriebels van het aanhoren en lezen over talenten (ontdekken). Vooral omdat daarnaast niks gedeeld wordt over tekortkomingen. Dat onbelichte stuk zorgt bij mij voor de kriebels. Een zucht schiet door mijn hoofd met daar achteraan een: Joehoe mogen we ook nog mislukken, iets niet kunnen of eens lekker op ons bek gaan en juist daar enorm van leren.

Komt dat gevoel doordat ik zelf geen talent denk te hebben of komt het doordat ik mijn kinderen mee wil geven dat ze niet hoeven te excelleren, want je kan ook prima tevreden zijn zonder talenten.

Moet alles mooi, prachtig en uitmuntend zijn?

Is de brug slaan naar, ook voor corona, depressieve jongeren te ver? Of kan het een logisch gevolg zijn in wat wij, volwassenen met elkaar kinderen en jongeren voorhouden? Je telt pas mee als je talent hebt, excelleert of uitmuntend bent. Noem het wat jij wil.

Op sociaal media, tijdens gesprekken; ouders die opscheppen over hun kind van 0 tot zeg het maar hoe oud, en ook op scholen. Kinderen zijn al jong eigenaar van hun eigen ontwikkeling en op de hoogte van de details van hun ontwikkeling en er lijkt enkel oog voor groei. Hoe gaan we groei mogelijk maken? Maar wat als een kind aan haar/ zijn tax zit? Kunnen we dan ook daar vrede mee hebben en vooral kunnen we er dan ook met zijn allen voor zorgen dat het kind er vrede mee heeft?

Het is oké om geen talent te hebben. Het is oké om daar oké mee te zijn. Sterker nog het is heerlijk om geen talent te hebben.

Ik voel namelijk geen druk tot presteren. No need to be uitmuntend, excellent of talentvol.
Niet voor niets is vanaf de start van 13ineendozijnmama mijn motto:

There’s no way to be perfect mom, but there are a million ways to be a good one.

I’m a good one, 13 in een dozijn, bijzonder gewoon.
Heb ik toch nog mijn talent gevonden 😉