Niet gedacht dat het eens zou gebeuren, maar het gebeurde toch.

Als iemand het van tevoren had verteld, dan had ik bedacht dat het dan in ieder geval op een enigszins romantische plek zou gebeuren, zoals op het strand of bij een meertje.

Maar nee hoor, niets van dat alles. Het gebeurde met vier personen op nog geen 6m².

Vrijdagochtend vroeg, Mark moet naar zijn werk en ik moet met beide kinderen rond half 9 de deur uit. Saar heeft ervoor gezorgd dat papa en mama in ieder geval op tijd wakker zijn en Eva is om kwart voor 7 ‘Klaar met slapen.’ Terwijl Mark Saar voedt, pak ik Eva haar kleren, dan mijn eigen kleren en samen gaan we richting de badkamer om te wassen/poetsen/aankleden, oftewel om alles te doen wat je ’s ochtends in de badkamer doet. Wanneer Eva klaar is, vermaakt zij zich met een leitje en wat bordkrijt. Ik sta voor de spiegel, voor haar, make up, lenzen,  tandenpoetsen en de rest. Dan komt Mark binnen, nog in de kleren en al een blote Saar in zijn armen om samen onder de douche te stappen. Terwijl hij zich ontdoet van zijn kleding, kletst Eva er lekker op los. Dan ineens zegt ze: ‘Baby, poep’, en wijst, hoe kan het ook anders, naar Saar. Mark is druk en ik eigenlijk ook, maar tijdens het indoen van mijn ene lens, kijk ik toch even richting Saar. Nee is mijn conclusie, baby geen poep. Dus ik zeg tegen Eva: ‘Nee lieverd, Saar gaat douchen.’ Eva herhaalt het nog twee keer en iedereen gaat verder met waar hij/zij mee bezig was. Als ik klaar ben, Eva uitgekleurd is (natuurlijk ook op de tegels i.p.v. alleen op het leitje) en Saar gewassen is en het tijd is dat ik haar aanpak en met de kids naar haar kamer verplaats om haar af te drogen en aan te kleden, zie ik ineens iets op de grond en gedeeltelijk ook onder mijn voet, wat er duidelijk niet hoort. De informatie komt niet meteen door, maar al vrij snel dringt datgene wat Eva zei tot mij door: ‘Baby, poep’. Ze had toch gelijk, sh*t!

Daar stond ik dus met mijn voet in de poep. Middenin één van de twee ‘poepies’ van mijn jongste dochter. Gelukkig is haar ontlasting zo hard door het johannesbroodpitmeel, dat haar poepie in ieder geval niet tussen mijn tenen door omhoog kwam. Het idee alleen al, iel! Een geluk bij een ongeluk. 

De volgende keer zal ik betere inspectie doen, als Eva het over poep heeft. Sowieso ga ik vanaf nu alles wat ze zegt aannemen en bij enige twijfel direct datgene wat ze zegt controleren, want stel je voor dat ze het bij het juiste eind heeft.

En voor degene die dachten dat ik het over een huwelijksaanzoek had, nee dus. Hier was niks romantisch aan, zelfs de omgeving niet. Mocht dat in de toekomst nog eens gebeuren, dan mag de omgeving wel een rol spelen in het ‘verhaal’, maar de poep liever niet.