‘Maar staat het niet raar dan?’
‘Nee, hoezo?’
‘Nou, met twee van die dingen.’
‘Ja, dat is toch functioneel. Je hebt er toch ook twee.’

We zitten in de auto als we dit gesprek voeren. Onderweg naar huis. Eindelijk hebben we de lang, niet expres uitgestelde, aankoop gedaan waar we veel van zullen gaan genieten. Met het hele gezin. Want straks kan echt iedereen mee.

Hij is er blij mee en ik ook. De weg ernaar toe duurde even, maar de aankoop was eigenlijk zo gebeurd. Na de keuze: gebruikt of nieuw, zwart, grijs of blauw en de maat, kon de bestelling geplaatst worden. Het is alleen nog even wachten op de levering van het product. Maar dan is het ook wel direct klaar voor gebruik. Opstappen en wegwezen.

Een fiets voor hem, je hebt het misschien al begrepen. Met kinderzitjes. Maar naast de blijdschap, heeft hij in de auto toch ook zo zijn bedenkingen.

‘Maar staat het niet raar dan?’
‘Nee, hoezo?’
‘Nou, met twee van die dingen.’
‘Ja, dat is toch functioneel. Je hebt er toch ook twee.’

‘Ja, maar’, gaat hij door, ‘als ik dan een biertje in de stad ga drinken, dan heb ik twee kinderzitjes op mijn fiets.’

‘Ik weet het. Daar heb ik nou ook altijd last van’, zeg ik sarcastisch.

‘Maar, serieus EL, dan kan er dus niemand bij mij achterop.’

‘Dat, schat, dat is nou een mannen probleem!’