Meningen, oordelen, veroordelen, hoe je het ook wil noemen. Vaak goed bedoeld, maar het wordt niet altijd goed ontvangen. Waarom niet, zal je denken. Omdat het gewoon niet altijd leuk is, ondanks het feit dat het goed bedoeld is. En laat het nou zo zijn, dat wanneer je zichtbaar moeder wordt als je in verwachting bent of net moeder bent van een baby, dat mensen dan helemaal graag ‘goed bedoeld’ hun mening willen geven. Sterker nog bij mij begon het daarvoor al.

Dat jaar zou ik 30 jaar worden, aan het eind van het jaar en in de zomer kreeg ik DE vraag: ‘Zeg jij wordt toch 30 dit jaar, wordt het niet eens tijd voor kinderen?’ Nou nu je het zegt! Het staat al op mijn verlanglijst voor Sinterklaas. En mocht ik het nou niet van Sinterklaas krijgen, dan schuif ik de baby door naar de kerst, want wie weet krijg ik het dan wel van de Kerstman. Natuurlijk niet! Ten eerste, er zijn mensen die geen kinderen willen en ten tweede lukt het niet bij iedereen maar zo en soms zelfs helemaal niet, om wat voor reden dan ook. Met groot verdriet tot gevolg. Niet zo’n fijne vraag dus, voor geen enkele vrouw. Als het dan wel lukt om in verwachting te raken, krijg je ook lief bedoeld, en dat denk ik echt, te horen hoe het vroeger allemaal ging. Dit hoor je, nadat de baby er is, overigens ook nog regelmatig. Ik denk, nogmaals, dat het echt goed bedoeld is, alleen vroeger hadden we ook een telefoon aan een draad. Ik bedoel maar.

Maar dan, dan wordt de baby, hopelijk gezond, geboren en krijg je te maken met allerlei meningen. Beginnend bij borstvoeding of kunstvoeding, nogal een hot item onder de moeders. Want je wil toch het beste voor je kind? Eh ja, ik ga ervan uit dat iedere moeder het beste wil voor haar kind. Hoewel ik bij beide borstvoeding heb gegeven, maar ook vrij snel kunstvoeding en ik ontzag heb voor de moeders die lang borstvoeding geven, vind ik de discussies en vooral het veroordelen onder moeders onnodig. Het is per moeder en per kind verschillend wat wel of niet werkt. Voed je kind en geniet ervan!  Andere meningen die regelmatig besproken worden: wel of niet bij je dragen in een zak of doek, buiten of binnen slapen, wel of geen speen/duim, bij jou op de kamer slapen of niet, bij jou in bed of juist niet, vers fruit en verse groenten of alles uit een potje, het eten geprakt of ‘rapley’ (hele stukken eten aanbieden, voor degene die er nog niet eerder over hebben gehoord). Hierbij moet ik toch altijd even denken aan bejaarden zonder gebit, zullen we die ook hele stukken aanbieden en dan gaan zitten kijken hoe ze het weg krijgen zonder tanden? Zullen ze leuk vinden. Verschillende meningen genoeg dus. Tot aan het merk luiers toe.

Iedereen heeft een mening en het kan ook leuk en leerzaam zijn om deze uit te wisselen, want je kan er ook wat aan hebben. Alleen dat veroordelen als een ander ervoor kiest om het anders te doen. Zo onnodig. Ik zou zeggen, laat iedereen in zijn waarde en leer indien het kan, van elkaar.

Gebruik de informatie uit de meningen van anderen als jij ze nuttig vindt en voor de rest, al die ‘goedbedoelde’ veroordelende meningen waar je niks aan denkt te hebben: ‘Hoor aan en laat gaan!’ En dat, dat is nou mijn mening!