De telefoons van tegenwoordig zijn niet meer weg te denken. De telefoon wordt overal mee naar toegenomen. Tot, letterlijk, soms in de wc. En door eigenlijk iedereen. Van jong tot oud. Ik hoor regelmatig dat jonge kinderen (kleuterleeftijd) een telefoon hebben gekregen voor hun verjaardag. En aangezien onze kleine grote meid toch ook al bijna drie jaar wordt, wordt het de hoogste tijd dat ook zij voorzien wordt van een alles-kunnende mobiele telefoon.

Overleg heeft er niet echt plaatsgevonden. Ik heb het cadeau ingepakt en zij heeft het uitgepakt. Ik heb haar nog nooit zo blij gezien. Eerst belde ze oma, om daarna foto’s van zichzelf te maken.

De selfiestick wordt het volgende cadeau.

Uren is ze ermee zoet. We moeten tijdens het avondeten nu ook haar telefoon van tafel leggen, anders wordt er helemaal niet gegeten door madam.

Maar zoals het hoort, neemt ze de telefoon verder overal mee naar toe. Ook naar het kdv. Ze moet ons toch kunnen bereiken als er iets is!? Dat hebben we haar natuurlijk direct geleerd, hoe ze ons moet bellen. Appen gaat nog een beetje moeilijk als je niet kan lezen en schrijven.

We waren de eerste dagen heel enthousiast, alleen inmiddels wat minder. Ze legt hem steeds vaker weg en vergeet hem steeds mee te nemen. Dan gaat ze buiten spelen, tekenen, knutselen of fietsen. En daar heeft ze twee handen voor nodig, zegt ze. Onzin natuurlijk, wij weten allang dat die dingen ook met één hand kunnen. Maar ze lijkt het niet te willen.

Zij wil met haar volle aandacht ergens bij zijn, zich focussen en echt contact maken met anderen. We hebben de telefoon maar weer ingepakt en opgeruimd om pas weer te voorschijn te halen wanneer ze hem nodig heeft, als ze 12 is misschien.

Je hebt het sarcasme wellicht geproefd. Het gaat om een zeer oud exemplaar van de mobiele telefoon die ik bij het opruimen tegen ben gekomen, waar ze niks mee kan, behalve doen alsof.

Maar ik ben wel nieuwsgierig naar jullie mening.

Wat vind jij een goede leeftijd om jouw kind een telefoon te geven?