Het is goed bedoeld!’
‘Waarom komt het dan zo rot je strot uit?’

Je denkt het, maar je zegt het niet. Tenminste ik vaak niet. Ach, denk ik dan, het zal wel goed bedoeld zijn. Maar is het wel goed bedoeld? Is het niet gewoon uit nieuwsgierigheid of zelfs toch ook een beetje gemeen?

#1 Wordt het niet eens tijd voor een baby?
Tik tak, tik tak, blijkbaar tikt mijn biologische klok bij een ander, bijzonder.

#2 Wat leuk! Ben je zwanger?
Nope, maar dus wel dik.

#3 Je moet nog wel een paar kilo hè, maar ach negen maanden op en negen maanden af.
Heel opbeurend een maand na je bevalling.

#4 Maar je bent wel zwanger geweest!
Nou nu je het zegt, ja, wat fijn. Ik WAS zwanger en…. Wat is precies je boodschap?

#5 Alweer een jongetje, wat jammer. Of wilde je dat graag?
Nee eigenlijk niet, ik denk dat ik hem na zijn geboorte stiekem inruil.

#6 Je hebt zeker veel gebroken nachten?
Goh ze vallen op, mijn wallen op mijn knieën?

#7 Zou je hem niet gewoon even laten huilen?
Ja dat zou ik kunnen doen als hij niet krijste van de pijn.

#8 Jeetje, leg jij je kind in bed?
Ehh, ja, daarvoor heb ik het bed toch aangeschaft!?

#9 Hij is wel een beetje aan de grote kant hè.
Zucht, ik zal mijn borstvoeding erop aanspreken.

#10 Loopt hij nu NOG niet?
Nee en ik ben bang dat ik hem moet tillen tot hij achttien is. Word ik lekker sterk van.