‘Zij is wel heel tenger hè!’
‘Goh, hoeveel weegt zij?’
‘Jeetje, mijn kleinzoon weegt al meer en hij is pas één jaar oud.’
‘Geef je haar echt wel genoeg te eten? Wat eet ze dan zoal?’

Ik sta stevig in het moederschap, maar ik zou in dit geval liegen als ik zou zeggen dat het mij niks deed. Als iets een keer door één iemand wordt gezegd, kan ik dat makkelijk van mij afzetten. Maar wanneer ik het regelmatig hoor en van verschillende mensen, dan ga ik toch twijfelen.

‘Eet ze echt wel genoeg? Is ze ongezond? Zou ze iets onder de leden hebben en zie ik dat over het hoofd? Moet ik het laten uitzoeken? Moet ik haar meer zoetigheid laten eten en drinken?’

EL, schei uit! Je weet wel beter.

Die kleine meid eet als een bouwvakker, is net een kalfje in de wei zo energiek en vrolijk en nee zoetigheid toevoegen zou alleen maar stom en ongezond zijn.

Ondanks dat ik dat echt wel weet, check ik zo onopvallend mogelijk de mening van anderen. Mijn moeder, een paar vriendinnen, mijn zus. Allemaal zeggen ze hetzelfde, dat wat ik eigenlijk al weet, namelijk dat ze kerngezond lijkt te zijn en dat ik mij echt geen zorgen hoef te maken.

Maar dan toch even voor al die mensen die zich zorgen maken over het gewicht van mijn dochter:

Ze is licht geboren, eet vanaf dag één meer dan voldoende (en ja gewoon roomboter en volle melk), wordt regelmatig extra gewogen (ter controle) en is kerngezond! En dan nog iets, kijk in het vervolg ook even naar degene tegen wie u het zegt 😉

Ik ben namelijk haar moeder en met mijn 1.80 m en afgerond 65 kg ben ik ook geen zwaargewicht. Overigens ook nooit geweest. En ja ik eet genoeg. Echt!