Als moeder van twee realiseer ik mij een aantal dingen, namelijk dat:

– ik als moeder van één best nog veel tijd voor mijzelf had
– ik al om 7.30 uur gedoucht en aangekleed aan het ontbijt kan zitten met twee kinderen, óók aangekleed en voorzien van eten
– de auto wel vol leek met één kind, maar niet echt vol was. Er kan nog méér bij!
– je nog meer tijd moet inplannen om op tijd te kunnen vertrekken
– op pad gaan op zich al een uitje is, de bestemming doet er bijna niet meer toe
– je echt wel genoeg liefde hebt voor twee kinderen
– en ja dat je er ook evenveel van kunt houden
– ongestoord op de wc zitten alleen maar kan als ze allebei in diepe slaap zijn
– ze meerdere keren per dag jouw aandacht vragen op precies hetzelfde moment
– het best een uitdaging is om het avondeten voor iedereen op hetzelfde moment klaar te hebben én dan zelf ook nog te kunnen eten
– laatste is een illusie, tegen de tijd dat iedereen van eten is voorzien, is mijn eten koud, allang!
– er dubbel zoveel luiers zijn, net als de hoeveelheid was, ook die is bijna verdubbeld
– ik nu wel het nut van de droger inzie
– ik pas echt tot rust kom als mijn hoofd het kussen raakt
– ik vervolgens al blij word van een half uurtje slaap
– ik deze lijst ellenlang kan maken, maar dat niet ga doen. Er is namelijk maar één ding echt belangrijk:

Ik realiseer mij dat ik, als moeder van twee, intens gelukkig ben!