Ik ben vrij consequent. Zeg maar gerust bilnaad factor 9 consequent. Wat nu niet mag, mag dan ook niet en wat ik thuis niet wil hebben wil ik ergens anders ook niet hebben.

En dat altijd maar consequent zijn “sucks”. Het levert namelijk nogal wat onaangename momenten op. Soms vol geschreeuw en gehuil tot gevolg. En omdat ik overal even consequent ben en weinig toegeeflijk ben, speelt dat circus zich ook wel eens buitenshuis af. Wat weer voor publiek zorgt en ongevraagd commentaar.

Soms denk ik:

Wat zou het heerlijk rustig zijn om eens ja te zeggen tegen alle producten die de meiden graag in hun boodschappenwagentje willen doen. Of koekjes te laten eten als ontbijt of vlak voor het avondeten. Niks consequent. Het kind bepaalt. Wat en wanneer. Eten, slapen, snoepen, aankleden, uitjes, wel of niet naar de opvang/school. Verzin het maar.

Als een droom, zo ideaal. Nooit meer strijd, geschreeuw en gehuil van de kinderen. Geen grenzen, vasthoudendheid en gemopper van mij. Alleen maar leuke momenten. De kinderen zijn “in control”, zij zijn de baas!

Ik vergeet dan maar even voor het gemak dat het onuitstaanbare, onaangepaste kinderen zullen worden, die van streek zullen raken van elk soort gezag van wie dan ook. Eventjes droom ik verzuchtend van het moederschap zonder consequent te hoeven zijn.

Maar in the end …. wil ik toch welgemanierde, aangepaste kinderen hebben die weten dat het niet altijd gaat zoals zij willen. En dan neem ik de strijd wel voor lief.

Is dat een afspraak?