‘Ze is altijd zo dromerig als ze uit school komt.’
Het is een andere moeder die het zegt. Ze vindt het schattig. Ik snap dat wel. Ze kent Eva niet. De energieke, vrolijke kleine meid, alert op alles wat er om haar heen gebeurt. Behalve als ze uit school komt. Dromerig!?
Lamgeslagen en uitgeput. Te moe om enthousiast te zijn. Dromer? Zombie komt dichter in de buurt van de werkelijkheid.
Het hoort erbij. Denk ik. Hoop ik. Zijn niet alle kinderen moe als ze pas op school zijn gestart? Ik bespreek het met een vriendin. De gehoopte herkenning blijft uit. Haar dochter doet het eigenlijk wel goed. Ze slaapt wel eens in de middag, maar uitgeput. Nee niet echt. Al pratend komen we tot een aantal verschillen in de schoolsituatie. Continurooster of “oude” schooltijden, overblijftijd of simpel gezegd de tijd die er is om te eten en drinken, rust tussendoor. Op de school van de dochter van mijn vriendin hebben ze een uur de tijd voor eten, drinken en buiten spelen.
Het zijn punten waar ik van te voren misschien niet goed bij stil heb gestaan. Onder het mom: zoveel scholen hebben tegenwoordig een continurooster. Handig toch geen heen en weer gesjees tussen de middag. Ze is lekker op tijd weer thuis, dus we hebben nog wat aan de middag. Nu blijkt vooral om bij te komen/ bij te slapen.
Toen de juf zei: ‘Doe maar 1 boterham, want als ze het niet op krijgt, heeft ze het gevoel dat ze faalt.’ Trok ik wel even mijn wenkbrauwen op. Ik wist namelijk niet dat je ook al kan falen in het eten van een boterham. Is dat iets nieuws?
Nu, kijkend naar mijn liefste zombie, vraag ik mij af of het continurooster en de 15 minuten voor het eten en drinken wel zo’n goede combinatie is. Elke dag krijg ik 2 volle bekers drinken en een restant van 1 boterham retour. Daar waar ze thuis twee en soms zelfs meer dan twee boterhammen eet.
Wat gebeurt er met haar energie niveau en concentratie vermogen als zij vanaf 7.45 uur nauwelijks nog eet en drinkt? Effectieve leertijd leuk, maar wanneer je energie daalt tot het niveau nul, komt er van leren ook weinig terecht ben ik bang.
Wat is jullie ervaring? Went het?
Het ene kind of het andere, daar zit nogal verschil in. Terwijl de ene er met twee vingers in de neus doorheen fietst, moet de andere er heel zwaar aan trekken. Wij hebben een continue rooster en Nomi trekt dat prima. Geen zombiekind. (Hoewel ze de eerste twee maanden wel erg moest wennen en ook moe was, maar dat is logisch!). Maar ik hoor wel af en toe wel een andere moeder klagen. Kinderen die zó uitgeput zijn dat ze het eerste schooljaar niet eens de puf hadden om te spelen nadien. Precies wat jij beschrijft Ellen en dat lijkt me niet prettig om te zien. Misschien af en toe een dagje thuishouden? (Mag nu nog!) Om op te laden? (Als dat kan voor je werk?)
Dat van die boterham vind ik wel heel bizar! Falen in een boterham eten, het moet niet gekker worden!
Zo is het ook! Dat ieder kind anders is 😉
Een vriendin zei precies hetzelfde over het eens thuis laten. Ik voel mij snel bezwaard, maar het is soms echt nodig.
Bedankt voor je reactie!
Liefs,
Ellen