Vroeger kon dat. Even snel dingen doen en was het heel normaal.

Even snel:

• de was ophangen
• de deur uit
• een boodschapje doen
• en nog zoveel meer kon even snel

Na één kind wordt dat al wat minder en na twee kan je dat ‘even snel’ wel op je buik schrijven. Hoe het kan weet ik niet, maar als ik bijvoorbeeld denk dat ik even snel de was kan ophangen, besluit Eva de wasknijpers door de waskamer te verstoppen en Saar het logeerbed overhoop te trekken.

Bij snel de deur uit, besluiten ze allebei hun luier vol te poepen. Natuurlijk kort na elkaar, dus je zit al voor de tweede keer klaar achter het stuur als je weer wat ruikt. Beide kinderen weer uit de auto en naar boven om nogmaals een luier te verschonen. Of met boodschappen doen ben je al twintig minuten kwijt met inladen van de auto; kinderen, kinderwagen, luiertas, boodschappentas, uitladen bij de winkel met dezelfde spullen. Dan weer inladen na het daadwerkelijk boodschappen doen, inclusief de boodschappen en thuis weer uitladen. Niks even snel. En als je dan denkt: ‘Vanmiddag even heerlijk op de bank als de kinderen allebei liggen te slapen.’ Dan wil de één nog drinken, terwijl na een kwartier blijkt dat de ander tot aan haar nek onder de poep zit. Dat wordt dus badderen en wassen in plaats van lekker ‘even snel’ op de bank.

Even snel lijkt bijna onmogelijk met twee kinderen, neem dus vooral de tijd, dat maakt het allemaal wat meer relaxt. Nu ik het zo schrijf, bedenk ik mij dat er overigens wel iets is wat even snel kan.

Eén van de weinige dingen wat tegenwoordig namelijk nog wel even snel kan, is het meervoud van vrij. Dat waar je dan soms graag wel even wat langer over zou willen doen, dat moet dan wel ‘even snel’.