Momenteel zijn er twee, van elkaar te onderscheiden, problemen in het onderwijs.

1. Onvrede van het personeel binnen het onderwijs: in verhouding tot andere beroepen een laag salaris tegenover hoge werkdruk en

2. Het steeds groter wordende probleem: het lerarentekort

2. Het tekort aan leerkrachten. Ook wel de rekening die nu betaald wordt over het beleid dat járen in het onderwijs is gevoerd. Ter voorbeeld: Toen ikzelf in het basisonderwijs startte, nu bijna 15 jaar geleden, was er een overvloed aan leerkrachten. Als startende leerkracht moest je eerst jarenlang (3-5 jaar) invallen, van school naar school. Soms twee scholen op één dag, om vervolgens elke vakantie een salaris stop te ervaren, omdat je “slechts” invaller was. En daarbij kwam dat wanneer je, na al die jaren eindelijk op een school voor vast zat, jij degene was die als eerst weer kon vertrekken bij krimp (van het leerlingaantal). Last in, first out.

Het is, na bovenstaande waarschijnlijk, onnodig om te vertellen dat de leerkrachten van nu die ooit als invaller zijn begonnen een lange adem hebben gehad en bovendien hart hebben voor het onderwijs. Velen heb ik zien afhaken/ vertrekken. Zij kozen en kiezen ook vandaag de dag nog steeds voor baan- én salaris garantie. En geef ze eens ongelijk.

Tel daar de publiekelijk geuite onvrede van afgelopen jaren bij op en daar is het ultieme recept om het aantal aanmeldingen bij de pabo tot een minimum terug te dringen.

In de praktijk betekent dit dat de schoen nu écht begint te wringen. Leerkrachten zijn ziek, worden zwanger, hebben recht op verlof, gaan met pensioen en er is geen vervanging te bekennen. Klassen zijn onbemand, scholen wringen zich in allerlei bochten, leerkrachten bieden zich aan om meer te werken, in andere groepen én op andere dagen. Wat óók van invloed is op hun privé leven.

De werkvloer doet hun stinkende best!

Maar ook dat eist zijn tol. Er zijn te weinig bevoegde leerkrachten, de werkdruk lag al hoog en wordt alleen maar opgevoerd en ook degene die alle zeilen bij zetten en zich staande houden, dreigen om te vallen.

Ik krijg de indruk dat de ernst van de zaak nog niet tot iedereen is doorgedrongen. Wellicht omdat er op de school van jouw kind(eren) nog geen zieken/ zwangeren of afwezigen zijn geweest óf doordat de school het met man en macht oplost, voordat jij, als ouder, merkt dat er een probleem is.

Maar het vat van oplossingen is op een gegeven moment leeg. Ook op de school van jouw kind. Met ernstige gevolgen:

Klassen onbemand en thuiszittende kinderen.

En dan is het ook jóuw probleem.