Een intens gebrul uit de kinderkamer. Vol twijfel wacht je onderaan de trap. Laten huilen, of toch maar troosten? Maar wordt hij dan niet verwend? Doet hij dit expres – heeft hij dat besef al – of is er echt iets aan de hand? Ondertussen ben je een paar minuten verder en gaat het gebrul gestaag door … 

Dat brengt ons bij twee verschillende manieren om het huilen in eigen bed aan te pakken: laten huilen of direct bij het eerste kreetje oppakken.

De aanpak ‘laten huilen’ wordt vaker gebruikt en aangeprezen door de oudere generatie. Zij zeggen huilen goed is voor een baby en zijn longen. Goed in de zin van het ontladen van de spanning in het lichaam die hij opdoet gedurende een dag. Bovendien wordt daar vaak achteraan gezegd dat je hem verwend wanneer je de andere aanpak hanteert. Dat het goed zou zijn voor de longen van een baby begrijp ik niet goed, maar dat huilen een vorm kan zijn van ontladen, daar kan ik wel inkomen. De gemiddelde baby anno 2016 heeft zoveel indrukken gedurende de dag, dat ze de hele nacht wel mogen huilen. Maar daar wordt niemand blij van. Sterker nog ik zou gillend gek worden.

De andere aanpak: direct oppakken bij het eerste kreetje of in ieder geval altijd troosten, wordt vaker gebruikt door de jongere generatie. De moeders van de afgelopen 5 tot 10 jaar. Uit onderzoek is gebleken dat een baby hersenbeschadiging kan oplopen bij langere periodes van huilen. Door de spanning en stress maakt het lichaam het stresshormoon aan, wat in grote hoeveelheden schadelijk is voor de hersenen.

Ik probeer te bedenken in welke groep ikzelf val. Ik vlieg van ontaarde moeder, naar ‘troost-moeder’, om uiteindelijk te bedenken dat het niet zo zwart wit is. Ik ben voor de  combinatie van deze twee. Met het gevolg: tevreden baby’s, die geborgenheid en liefde ervaren van hun ouders, maar ook veiligheid en geborgenheid voelen in hun eigen bed.

Hoe? Door je baby gecontroleerd te laten huilen.

Bij huilen ga ik over tot actie. Waarom huilt ze? Honger, verdriet, pijn, vieze luier?Dan helpen en troosten. Niets van dat alles? Troosten in de kamer, geruststellen, kus en knuffel en weer terug in bed. Bij aanhoudend huilen, ga ik om de tien minuten kijken en geruststellen.

Maar ik haal haar niet meer uit bed. Bij ons werkt het. Na hooguit drie dagen, gaat ze weer vertrouwd en gerustgesteld naar bed en valt zonder te huilen, geheel ontspannen in slaap.