In onderbroek en bh loop ik naar binnen. Met aan mijn voeten sokken in mijn sportschoenen. Het voelt een beetje naakt. Had ik dit van te voren geweten, dan had ik wel iets anders aangetrokken. Nu doe ik mijn intrede in mijn zalm roze string, die weinig tot de verbeelding overlaat en bijpassende bh.

De overige deelnemers lopen ook in hun ondergoed. Weliswaar beter voorbereid dan ik zie ik aan alle pijpjesonderbroeken en sporttops. Maar het neemt mijn eigen ongemakkelijke gevoel niet weg. Ik zoek mijn weg en wacht dan op de instructeur. Hij zal mij en alle anderen namelijk een sportles gaan geven. Echt ernaar uitkijken doe ik niet. En ook achteraf kan ik niet zeggen dat het een geslaagde les is geweest. De hele les ben ik in gedachten bezig geweest met hoe ik eruit zag. Het spreekwoordelijke gat in de grond heb ik niet kunnen vinden en als je mij vraagt wat ik heb gedaan aan sport, ben ik het alweer vergeten. Zo afgeleid was ik door mijn eigen outfit.

Nu weet ik wat Eva voelt. Zo enthousiast als ze was door de gym verhalen van haar vader en de eerste gymles mét sportoutfit, zo gedesillusioneerd kwam ze thuis na de tweede les.

‘Hoe was de gymles?’
– Ik moest in mijn onderbroek gymmen!
‘Wat heb je gedaan?’
– Dat is toch gek mama. In mijn hemd en onderbroek!
‘Ja, lieverd. Maar hoe was het?’
– Iedereen liep in zijn onderbroek.
‘Je hebt toch wel je sportschoenen aan gedaan?’
– Ja-ha, maar MA-HAM IK MOEST IN MIJN ONDERBROEK GYMMEN, DAT IS TOCH GE-HEK!?

‘Hmmm, ja eigenlijk wel.’

Maar ja tijd hè. Lestijd in het onderwijs. Met alles wat moet, blijft er minder tijd over. Dus is er geen tijd om sportkleding aan te doen als je gaat gymmen.

GE-HEK EIGENLIJK.