Mama, wáár is die tekening?

En in één adem door, voordat ik kan antwoorden.

Die heb je zeker weggegooid!

Als ik het zo opschrijf staat het wel cru. En misschien is dat het ook wel. Maar ja, dat doe ik dus. Ik gooi tekeningen en knutsels weg. Hoppa zo in de papierbak. En dat vind ik goed te praten omdat er hier in huis dagelijks minstens 4 tekeningen worden binnen gebracht of geproduceerd. Een simpele rekensom laat zien dat ik het wel moet weggooien. Anders is ons huis binnen de kortste keren één grote papierbak.

4 X 7 = 28
28 X 4 = 112

Per maand. Een slordige 112 tekeningen per maand. Waar laat ik 112 creaties? Het blijft cru. Ja ja ik weet het. Zeker als ze de vraag stelt met tranen in haar ogen. Wees gerust, die tranen hebben na enige tijd plaats gemaakt voor verontwaardiging en inmiddels is ze enkel nog boos, soort van, op mij als ze beseft dat ik het heb weggegooid.

Bewaren! Je kan toch wel een paar tekeningen bewaren? Ik hoor het je zeggen. Achteraf heb ik wel een beetje spijt. Soms. Maar niet te lang, want ik weet zeker dat de tekeningen die de jury overtuigd zouden hebben om te blijven, nu onderhand al door zilvervisjes opgegeten waren. Ze worden er hard van. De meiden. Niet de zilvervisjes. En na een week zijn ze de tekening weer vergeten. Meestal.

Overigens gooi ik niet alle tekeningen direct in de bak. De mooie of die zij heel mooi vinden, pronken voordat ze ons huis verlaten, dagen, zo niet weken op ons bord. En een enkele fotograaf ik voor in het fotoboek. Blijft het voor altijd een herinnering.

Wel jammer dat het fotoboek ook van papier is… zilvervisjes.

Grapje 😉 en ik heb iets nieuws waar de meiden en ik enthousiast over zijn: een lamineer apparaat! Zo kunnen we mooie tekeningen bewaren zonder dat ze worden opgegeten. Top!

Wat doe jij met mooie creaties?