Jarig!

4 jaar oud, wat een feest! Dat is wel een blog waard. Alleen weet ik niet waar ik moet beginnen.

Bij haar geboorte, waar wij zo naar uitkeken en hoe deze ons toch nog verraste? Bij het moment dat ze geboren werd, klein, maar gezond en sterk. Het moment dat ze naar huis mocht en wij uit het ziekenhuis liepen met het gevoel dat we iets “illegaals” deden. Of de eerste weken. Weken van verwondering en ongeloof:

Dit is onze dochter!

Haar eerste lach, knuffel en kus. Haar eerste nacht doorslapen, het eerste prikje, hapje, tandje. Haar eerste poging(en) tot rollen, zitten, kruipen, staan en lopen.

Hoe ze van een baby een dreumes werd. De eerste keer logeren, naar de opvang, uitjes naar familie en vrienden, naar de speeltuin en de dierentuin. Voor het eerst op vakantie als gezin van drie! De eerste zwemles. Hoe zij onder water ging en ik mijn adem inhield.

Of toen ze voor het eerst grote zus werd!

Hoe ze van een dreumes een peuter werd. Ze nog meer ging kletsen met steeds langere zinnen. Mee ging eten met de pot en overal van wilde proeven. Hoe ze leerde om vriendjes en vriendinnetjes te maken. Zingen en dansen door de kamer. Laten zien hoe behulpzaam ze is. En dat ze voor de tweede keer grote zus werd!

Of dat ze voor het eerst naar school gaat. Wat onlosmakelijk verbonden is aan 4 jaar oud worden. Over hoeveel zin zij erin heeft. Zin voor twee! En dat is maar goed ook, want stiekem moet ik er nog niet aan denken.

Of zal ik beginnen door te zeggen dat de tijd in één keer knipperen met mijn ogen voorbij lijkt te zijn gevlogen? Dat ze al vier jaar is, maar nog steeds mijn kleine meisje. Zij, die klein ter wereld kwam en de grootste verandering in mijn leven bracht.

Hoe zij een kamertje vulde in mijn hart, wat nog elke dag wordt uitgebouwd! 

Of zal ik maar gewoon zeggen:

Lieve Eva,

Van harte gefeliciteerd met je 4e verjaardag! Ik wens jou een mooie dag, lieve mensen om het mee te vieren, een heerlijk stuk taart, leuke cadeautjes en een fantastische tijd op school!

Hou van jou, ook, héél veel!