Kinderverjaardagen zijn leuk, als je kinderen hebt. Zo simpel is het.

Heb je (nog) geen kinderen dan is het niks anders dan een gillende, schreeuwende, mierzoete mierenhoop waar je met een soort kater vandaan komt. Of je moet kinderloos heel veel houden van de jarige Jop of Jet in kwestie, dan overleef je het wel.

Dit bovenstaande geldt voor de vrouw, bij mannen werkt dit niet zo. Zij houden er, eigen kinderen of niet, nog steeds een kater aan over, tenminste ALS ze zouden gaan. Want de meesten gaan niet. En ze hebben de meest creatieve, “geloofwaardige” redenen om niet te gaan.

1. Een spastische darm. Heel oncomfortabel en lastig, dus thuisblijven is noodzakelijk.

2. Acute kuitkramp. Au, au, au, lopen lukt echt niet.

3. De avond ervoor te diep in het glaasje gekeken. En twee keer een kater kan hij niet aan.

4. Ik heb dan net mijn sportuitje. Jij wil toch ook dat ik een strakke lijn houd!?

5. Is het niet mijn uitslaapdag die dag? Ja, weet je dan ben ik dus niet op tijd wakker, helaas.

6. Werk. Ineens heeft hij een deadline.

7. Klussen. Acute jeuk om te klussen. Jeuk waar hij anders nooit last van heeft.

8. ‘Dat is toch niks voor een man, welke andere mannen komen dan?’ Je noemt zo een hele riedel op van wie je weet dat ze er niet zullen zijn, maar waarmee je jouw eigen vent hoopt te overtuigen. Tevergeefs!

9. Ik heb al een afspraak. Ja, met jezelf ja!

10. Geen zin. Dat is tenminste eerlijk en laten wij vrouwen ook eerlijk zijn, eigenlijk begrijpen we hem wel.

Ik denk dat ik het de volgende keer anders aanpak. Ik kies één van de bovenstaande creatieve verzinsels en laat hem gaan. En als alle vriendinnen dat dan ook doen, dan wordt die kinderverjaardag ineens een gezellig mannen-ding. Kunnen wij fijn uitslapen, klussen en samen borrelen!

Op zoek naar een ander kater-gevoel 😉

Lees ook: Wat zouden mannen zeggen? 

Lees ook: Dat schat, dat is nou een mannen probleem!