Ik ben prachtig van binnen en van buiten.
Wees jezelf! Er zijn al anderen genoeg.

Dat is één van de dingen die ik mijn kinderen mee wil geven en waarvan ik wens dat het ze goed af zal gaan. Jezelf zijn, van jezelf houden. Het klinkt als appeltje-eitje, maar het is niet vanzelfsprekend en zeker nu niet. Een tijd waarin de druk hoog is en de lat hoog ligt om erbij te horen, mooi te zijn, leuke dingen te doen. Een tijd waarin “gewoon” zijn zeldzaam en saai lijkt.

Dus vertel ik mijn “gewone” kinderen hoe lief en hoe mooi ze zijn en neem ik de tijd om elke avond een kort momentje alleen met ze te hebben. Een moment dat ik gebruik om de dag door te spreken en om ze toe te fluisteren hoe fantastisch ik ze vind en waarom. Dat het niet uitmaakt of anderen dat anders zien. Dat kan en dat mag.

Of de levensles aan komt? Niet altijd, blijkt in bepaalde situaties en uit reacties van mijn kinderen. Maar vanavond straal ik van oor tot oor wanneer ik de trap af loop. Want net werd mij verteld:

Mama, ik vind Saar en Gijs een beetje lief. Papa ook. Jou vind ik lief van hier tot Amerika en, grinnikend, mijzelf vind ik lief van hier naar Amerika én helemaal naar Portugal.

Ze lacht en vraagt: Het is toch goed om van mijzelf te houden?

Ik knuffel haar, plant een kus op haar voorhoofd en antwoord:

Zeker, héél goed!