Make-up loos ♡

In het weekend draag ik geregeld geen make-up. Voelt fijn, kost minder tijd, maar eerlijk is eerlijk, het maakt soms ook een tikkeltje onzeker. Vooral als ik juist dan iemand tegenkom waarvoor ik er liever tiptop uit had gezien. Kom je dus altijd tegen!

Gek hoe dat werkt, die onzekerheid.

En dan is daar vanochtend mijn spiegel, mijn mini me van 8 jaar als ik de keuken inloop. Ze geeft mij in mijn loop een dikke knuffel, kijkt naar mij op, haar kin tegen mijn buik en zegt vanuit het niets:

Ik vind jou zo mooi zonder make-up, mooier dan met. Zo zie ik alles van jou, precies hoe jij bent!

(Voor het geval je nu denkt dat ik mijn make-up met een plamuurmes aanbreng; ik maak enkel mijn ogen op: lijntje, mascara, wenkbrauwen that’s it. Geen foundation, lippenstift, glim of iets in die trant.)

Ze overvalt mij hiermee. Ik frons, voel mij beledigd, want hé doe ik daarvoor nou zo’n mijn best wanneer ik wel make-up op doe en er in haar ogen minder mooi door uitzie, en gevleid tegelijk. Vooral gevleid. Mijn frons verandert in een glimlach van oor tot oor en ik druk een kus op haar voorhoofd. De lieverd.

Mijn punt/ moraal van dit verhaal: Gooi die onzekerheid aan de kant, je bent mooi precies zoals je bent, zoals jij je voelt!

Met én zonder make-up 😘

Zeg ik ook tegen mijzelf 😉