Het begint allemaal bij jezelf. Al tijden weet ik dat er iets anders moet. Meer op mijzelf passen, eens nee zeggen en nog meer van die dingen. Laat ik daar eens mee beginnen. Ik licht het gezin in om ze niet compleet te overrompelen met deze nieuwe versie van mijzelf en beloof het stapje voor stapje te doen. Beginnend met:

Eén ding tegelijk.

Dat zal al een flinke schok geven.

Voorbeeld wat bijna dagelijks voorkomt, niet zo charmant en netjes is, maar wat iedereen doet en daarmee doodnormaal is: poepen. In het kader van één ding tegelijk, betekent dit dat ik alléén zal poepen. Dus kinderen en ook manlief zullen moeten wachten tot ik klaar ben.

Jullie mogen mij storen wanneer er een reanimatie of bloedtransfusie nodig is. Niet wanneer er een treinrails-deel niet past, een stuiterbal zoek is, een jurkje van de pop niet past en ik ben ook niet bereikbaar voor het delen van niet spoedeisende zaken of vragen.

Vandaag is de try-out, let’s do this!

Ik zit welgeteld anderhalve minuut op de wc als manlief mij roept. ‘Ja?’, antwoord ik volautomatisch. Het zal vast belangrijk zijn, denk ik nog. En dan volgt een situatie uit een sportwedstrijd. Ik onderbreek hem, zeg dat ik op de wc zit en dat dit wel kan wachten. Hij is lichtelijk beledigd, noemt dat ik ‘Ja?’ als reactie gaf, wat rechtvaardigt dat hij de sportuitslagen deelt. Niet dus.

Op naar de tweede minuut.

Voordat deze overgaat in de derde minuut, klinkt de sirene van onze middelste. Gevolgd door een kwaad:

IK GA NAAR MÁMÁ!!!

In haar boze bui loopt ze eerst de wc voorbij, maar na een u-turn, trekt ze de deur open en staat ze voor mijn neus. Voor zover rustig poepen. Er is iets tussen haar, haar zus en haar vader voorgevallen. Iets wat ik gemist heb, aangezien ik zit te ……. Juist.

Jongens, ik weet niet wat er is gebeurd. Jullie moeten het samen oplossen. Gedrieën kijken zij mij bevreemd aan, terwijl ik wegloop om mijn handen te wassen.

Eén ding tegelijk. Het bevalt mij nu al!