Het nieuws staat er vol van. De test wel of niet standaard aanbieden aan alle zwangeren. Mensen en kinderen met het down syndroom vertellen dat het niet moet. Want dan worden er geen kinderen meer met het syndroom geboren. Een zonde. Zijn zij dan niet belangrijk? Wordt er van een kind met het syndroom van down dan niet of minder gehouden?

Heftig, emotioneel en confronterend. Ik vind het nogal kort door de bocht.

De eerste keer heb ik geen termijn echo gedaan en de tweede keer hebben wij hier wel voor gekozen. Met het idee om ook de NIPT te doen, mocht dat nodig zijn.  Om vroegtijdig op de hoogte te zijn en misschien ook wel om te handelen. Of we dat ook daadwerkelijk gedaan zouden hebben? Geen idee, we hebben gelukkig niet voor de keuze gestaan.

De testen zijn er en wanneer je de financiële middelen hebt, kan je het laten onderzoeken. Is het dan eerlijk dat degene die het wel kunnen betalen de test wel kunnen doen en degene die dat niet kunnen, niet?  Ik vind van niet.  Iedereen zou de test moeten kunnen doen als ze dat zouden willen. Daar mag geld geen rol in spelen. Gelijke rechten voor iedereen.

Dit betekent niet automatisch dat er geen kinderen meer worden geboren met down. Er zullen nog steeds mensen zijn die  ervoor kiezen om de test niet te doen. Ook zullen er mensen zijn die, ook als ze het tijdens de zwangerschap te weten komen, een kindje met down met veel liefde verwachten.

Vooropgesteld denk ik dat iedereen wenst dat hun baby gezond ter wereld komt en in de toekomst zelfredzaam zal zijn. Als na de geboorte blijkt dat dit niet het geval is, dan brengt dat veel emoties en gevoelens met zich mee. Anders dan wanneer een baby gezond ter wereld komt. Wat wel hetzelfde is, is dat er enorm veel van het kind gehouden wordt. Net zoveel als van ieder ander kind!