Geen koekje voor het eten, het één opruimen voordat je het andere speelgoed pakt, eten wat de pot schaft, je bord leeg eten, niet zomaar een cadeau krijgen, op tijd naar bed, netjes alsjeblieft en dank je wel zeggen. Een klein deel van alle regels die ik moeiteloos kan oplepelen van toen ik klein was. Regels opgesteld door mijn moeder in samenspraak met mijn vader.

Consequent, rust, regelmaat en reinheid. De C plus drie keer R, dat zat er goed in bij ons thuis.

Met de nadruk op zat. Met de komst van het eerste kleinkind, werd niet alleen een kleinkind geboren. Nee ook “oma” werd geboren. En met die geboorte zijn een heel aantal regels, zonder na te denken over het effect ervan, overboord gegooid.

Een koekje voor het eten? Ach voor een keertje. Of elke keer. Kan geen kwaad. Zomaar een cadeautje? De kleinkinderen wel hoor. De kinderen vragen nog net niet bij het zien van oma waar het cadeautje is. Eten wat de pot schaft? Dat is toch ook niet zo lekker. Oma begrijpt dat en tovert in een ogenblik iets lekkerders uit haar tas. Je bord leeg eten? Het is ook een beetje veel. Geen toetje? Ach zie hem nou, zo zielig. Een klein beetje dan.

Hoe anders dan toen ik klein was! Oma verwend ze met liefde, aandacht en net dat beetje extra. Dat stukje dat ik als moeder niet structureel kan doen, zonder er onuitstaanbare draken van te maken. En laat dat volgens mijn moeder nu net het verschil zijn tussen moeder of oma zijn.

De moeder voedt op en oma verwent. Wel de lusten niet de lasten. Daar genieten we allemaal van!