In een huis vol jurken, roze, glitters en poppen hebben wij een jongetje verwelkomd. Hij is roze geboren, kreeg met amper twee maanden oud al roze strikjes in zijn haar en slaapt in de roze slaapzak van zijn zussen. Hij laat het zich aanleunen, maakt zich nergens druk om.

Want ondanks een huis vol glitters en een gespreid roze bedje waar Gijs, bij wijze van, in terecht is gekomen, is het echt een jongen. De glitters schudt hij van zich af, het roze negeert hij en hij beent zich een weg langs poppen en knuffels, waar hij niets in ziet en gaat in één streep op zijn doel af.

De draden in de tv kast om aan te trekken, elektriciteitskabels om op te kauwen, apparaten om uit elkaar te halen en wielen om aan te draaien. Hij vindt het geweldig! Valt de step bovenop hem? Even schrikken en weer door. Hij is een ontdekker, sterk en nieuwsgierig. Trekt alles open, bekijkt en proeft het nog het liefst. Hoort hij nee? Dan draait hij zich om, lacht een keer over zijn schouder, zet zijn arm stevig op de grond, zet zich af en vervolgt zijn pad.

Hij is een jongen en dat is, in ons geval, duidelijk anders dan een meisje. Hij zorgt voor balans binnen het gezin. Hij is een echte man met een vleugje roze.

Kort gezegd: Gijs is onze roze bulldozer!