Plannen, ik ben niet zo’n planner en dat kwam dit jaar goed uit. Maar toch.

Plannen maak je vooraf, zonder te weten of de plannen uitgevoerd kunnen worden. Het leven geeft je dat wat komt en niet dat wat je plant.

2020: Het is een jaar waarin ik (en velen met mij) moest afschalen. In afspraken en in activiteiten. Ik leg dit jaar mijn lat lager bij de grond in plaats van te hoog. Eens binnen mijn bereik, waar ik wel bij kom en daardoor energie bespaar. Ineens heb ik een “vies” huis en wat blijkt? Ik kan daar best mee leven. Voor een dag of twee, misschien zelf drie.

Het is het jaar waarin ik meer leerde leven met mijn beperkingen door ziekte. Ik ging er niet alleen echt actief mee aan de slag. Nee, corona zorgde voor een spotlight. Want van stiekem ziek ging ik naar onderdeel van de risicogroep. Alsof ik uit de kast moest komen, werd geduwd, zoals een vriendin van mij zei. Niet eerder heb ik zoveel mensen (moeten vertellen) verteld wat mij “mankeert”. Een confrontatie, een oefening en een les. Keer op keer. Of ik er beter in ben geworden weet ik niet. Hoe ik het ook vertel, neutraal of met meer nuance, het blijft moeilijk uit te leggen. Je ziet namelijk nog steeds niks aan mij. Ik heb bijgeleerd en ben vastbesloten om ook op dit vlak te blijven doorleren.

Het is het jaar waarin ik veel vanuit huis werkte, terwijl het grootste deel van het team op locatie werkte. Het voelde soms alsof ik de roepende in de woestijn was. Mijn werkdag fleurde op van “levend” contact. Het is een tof team, vol humor en positiviteit! Ik mis ze, net als de leerlingen en ouders.

En het is het jaar waarin wij als gezin meer dan ooit samen thuis zijn geweest. Ik kan daar alles over schrijven. Er waren hectische momenten, er was verlangen naar even alleen zijn, al was het maar vijf minuten op de wc en er was onenigheid. We zijn boos geweest, verdrietig, blij en heel dankbaar. Voor dat wat wel kon. Voor onze C-virus vrije gezondheid, voor alle faciliteiten waardoor je familie en vrienden wel kon zien en spreken, opa en oma die na de zomer weer kwamen oppassen, de school en het kinderdagverblijf die zich maximaal hebben ingezet. De flexibiliteit waarover onze kinderen en wijzelf beschikken.

Maar bovenal hoe leuk wij zijn met zijn vijven. Hoe wij positief blijven en er het beste van maken. Samen angsten bespreken en met humor zaken luchtiger maken. Hoe wij ruziën en het weer goedmaken. Samen staan wij sterk!

Voor 2021 hebben wij, voor de verandering eens wel plannen. Ja, waarom niet. We wensen dat ze uitkomen, maar weten ook dat we veerkrachtig en flexibel kunnen zijn. Dus wat het jaar ook brengen zal, wij gaan het beleven.

Dag voor dag. Met veel liefs en veerkracht!